Print Drukuj

Zwrot części albo całości kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne

Na czym polega zwrot kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne?

Zwrot kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne to pomoc finansowa dla pracodawcy udzielana przez powiatowe urzędy pracy w związku z zatrudnieniem osób bezrobotnych lub poszukujących pracy.

Kto może otrzymać zwrot kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne?

Co zyskuje pracodawca zatrudniający skierowane osoby w ramach zwrotu kosztów?

Pracodawca, który zatrudni skierowane osoby bezrobotne lub poszukujące pracy, w ramach zwrotu kosztów, otrzyma przez okres do 12 miesięcy, zwrot części albo całość kosztów poniesionych na:

  • wynagrodzenia;
  • nagrody;
  • składki na ubezpieczenie społeczne.

Wysokość zwrotu kosztów jest ustalana w umowie; nie może przekroczyć kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę.

W jaki sposób starać się o zwrot kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne?

Podmiot prowadzący dom pomocy społecznej (DPS) albo jednostka organizacyjna wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej (WRiPZ), ubiegając się o zwrot części albo całości kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne składa wniosek do wybranego powiatowego urzędu pracy, który zawiera m.in. dane wnioskodawcy, liczbę bezrobotnych lub poszukujących pracy proponowanych do zatrudnienia, okres zatrudnienia, miejsce i rodzaj prac, niezbędne lub pożądane kwalifikacje, wysokość proponowanego wynagrodzenia oraz wnioskowaną wysokość zwrotu kosztów.

Do wniosku o zwrot kosztów, wnioskodawca dołącza oświadczenie o niezaleganiu w dniu jego złożenia z zapłatą wynagrodzeń pracownikom, należnych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz innych danin publicznych.

Podmiot prowadzący DPS albo jednostka organizacyjna WRiPZ nie może wystąpić z wnioskiem o zwrot kosztów na pracownika, który w okresie ostatnich 6 miesięcy był zatrudniony w tym domu pomocy społecznej albo w tej jednostce organizacyjnej WRiPZ.

Wnioskodawca w ciągu 30 dni od złożenia wniosku powinien otrzymać od starosty powiadomienie o rozpatrzeniu wniosku i podjętej decyzji.

Uprawnienia i obowiązki pracodawcy

Podmiot prowadzący DPS albo jednostka organizacyjna WRiPZ są obowiązane do utrzymania w zatrudnieniu skierowanych bezrobotnych lub poszukujących pracy przez okres wynikający z zawartej umowy.

W przypadku rozwiązania umowy o pracę przez skierowanego bezrobotnego lub poszukującego pracy, rozwiązania z nim umowy o pracę na podstawie art. 52 Kodeksu pracy  lub wygaśnięcia stosunku pracy skierowanego bezrobotnego lub poszukującego pracy w trakcie okresu objętego zwrotem kosztów, starosta kieruje na zwolnione stanowisko pracy innego bezrobotnego lub poszukującego pracy (art. 51 ust. 8).

W sytuacji odmowy przyjęcia skierowanego bezrobotnego lub poszukującego pracy na zwolnione stanowisko pracy, pracodawca zwraca uzyskaną pomoc w całości wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia otrzymania pierwszej refundacji, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty. W przypadku braku możliwości skierowania bezrobotnego lub poszukującego pracy przez urząd pracy na zwolnione stanowisko pracy, pracodawca nie zwraca uzyskanej pomocy za okres, w którym uprzednio skierowany bezrobotny lub poszukujący pracy, pozostawał w zatrudnieniu (art. 51 ust. 9).

Pomoc w formie zwrotu części albo całości kosztów na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne stanowi pomoc udzielaną zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

Dodatkowe informacje

Na stronie internetowej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów znajdują się m.in.:

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Przygotowanie zawodowe dorosłych

Czym jest Przygotowanie zawodowe dorosłych?

Przygotowanie zawodowe dorosłych ma na celu uzyskanie przez uczestników kwalifikacji lub umiejętności zawodowych. Może się ono odbywać w jednej z dwóch form:
  • praktycznej nauki zawodu dorosłych umożliwiającej przystąpienie do egzaminu zawodowego lub egzaminu czeladniczego albo
  • przyuczenia do pracy dorosłych, mającego na celu zdobycie wybranych kwalifikacji zawodowych lub umiejętności, niezbędnych do wykonywania określonych zadań zawodowych.
Przygotowanie zawodowe dorosłych pozwala na nabycie umiejętności praktycznych i zdobycie wiedzy teoretycznej, niezbędnych do wykonywania zadań zawodowych.

Przygotowanie zawodowe dorosłych realizowane jest u pracodawców, często we współpracy z instytucją szkoleniową.

Czas zajęć w ramach przygotowania zawodowego dorosłych nie może przekraczać 8 godzin zegarowych dziennie i 40 godzin zegarowych tygodniowo.
 
Praktyczna nauka zawodu Przyuczenie do pracy dorosłych
Trwa od 6 do 12 miesięcy Trwa od 3 do 6 miesięcy
Program uwzględnia wymagania określone w podstawie programowej kształcenia w zawodzie szkolnictwa branżowego lub standardy wymagań będące podstawą przeprowadzania egzaminu czeladniczego Program uwzględnia standardy kwalifikacji zawodowych dostępne w bazach danych prowadzonych przez ministra właściwego do spraw pracy lub wymagania w podstawie programowej kształcenia w zawodzie szkolnictwa branżowego.
Kończy się egzaminem zawodowym przeprowadzanym przez okręgową komisję egzaminacyjną, lub egzaminem czeladniczym przeprowadzanym przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych, egzaminu mistrzowskiego oraz egzaminu sprawdzającego, przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych. Kończy się egzaminem sprawdzającym przeprowadzanym przez komisję egzaminacyjną izby rzemieślniczej, instytucję szkoleniową wpisaną do rejestru prowadzonego przez wojewódzki urząd pracy lub inną instytucję uprawnioną do przeprowadzania egzaminów wskazaną przez starostę.

Przyuczenie do pracy dorosłych może kończyć się egzaminem zawodowym przeprowadzanym przez okręgową komisję egzaminacyjną, jeżeli program przyuczenia do pracy uwzględnia wymagania określone w podstawie programowej kształcenia w danym zawodzie szkolnictwa branżowego.
Uczestnik praktycznej nauki zawodu dorosłych, który zdał odpowiednio egzamin zawodowy lub egzamin czeladniczy, z wynikiem pozytywnym, otrzymuje odpowiednio certyfikat kwalifikacji zawodowej lub dyplom zawodowy albo świadectwo czeladnicze. Uczestnik przyuczenia do pracy dorosłych, który zdał egzamin sprawdzający - otrzymuje zaświadczenie potwierdzające nabyte umiejętności

Uczestnik który zdał egzamin potwierdzający - otrzymuje certyfikat kwalifikacji zawodowej.

Kto może skorzystać?

O skierowanie na przygotowanie zawodowe dorosłych może zwrócić się do powiatowego urzędu pracy każdy bezrobotny, a dodatkowo mogą to zrobić  także osoby, które:
  • otrzymują świadczenie socjalne przysługujące na urlopie górniczym lub górniczy zasiłek socjalny, określone w odrębnych przepisach,
  • uczestniczą w zajęciach w centrum integracji społecznej lub indywidualnym programie integracji, o którym mowa w przepisach o pomocy społecznej,
  • są żołnierzami rezerwy,
  • pobierają rentę szkoleniową,
  • pobierają świadczenie szkoleniowe.
Otrzymanie skierowania na przygotowanie zawodowe zależne jest od posiadania odpowiednich środków finansowych przez powiatowy urząd pracy.

Jakie są uprawnienia uczestnika?

Podczas odbywania przygotowania zawodowego dorosłych uczestnikowi przysługuje stypendium w wysokości 120% kwoty zasiłku dla bezrobotnych (o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1), przy czym okres pobierania stypendium wlicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych oraz okresów składkowych.

Podczas odbywania przygotowania zawodowego dorosłych jego uczestnik ma prawo do 2 dni wolnych za każde 30 dni kalendarzowych odbywania stażu (na swój wniosek), za które przysługuje stypendium. Stypendium nie przysługuje za okres nieusprawiedliwionych nieobecności.

Istnieje możliwość sfinansowania przez starostę kosztów przejazdu do miejsca odbywania przygotowania zawodowego. W przypadku, gdy przygotowanie zawodowe dorosłych odbywa się w miejscowości innej niż miejsce zamieszkania, możliwe jest także sfinansowanie kosztów zakwaterowania.

Jeśli uczestnik przygotowania zawodowego dorosłych przerwie program tego przygotowania lub nie przystąpi do egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie, egzaminu czeladniczego lub egzaminu sprawdzającego, wówczas jest obowiązany do zwrotu kosztów tego przygotowania. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy powodem przerwania lub nieprzystąpienia do egzaminu jest podjęcie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej.

Bezrobotny posiadający co najmniej jedno dziecko do 6 roku życia lub co najmniej jedno dziecko niepełnosprawne do 18 roku życia, odbywający przygotowania zawodowe dorosłych, może ubiegać się o refundację kosztów opieki nad dzieckiem lub dziećmi do lat 7 lub opieki nad osobą zależną w trakcie odbywania tego przygotowania. Koszty zostaną zwrócone pod warunkiem:
  • wcześniejszego uzgodnienia,
  • nieprzekroczenia miesięcznie kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz
  • po udokumentowaniu poniesionych kosztów

Jaka jest wysokość stypendium?

Bezrobotnemu w okresie odbywania przygotowania zawodowego dorosłych przysługuje stypendium w wysokości 120% kwoty zasiłku dla bezrobotnych. Stypendium przysługuje także za dni wolne (podobnie jak w programie staży uczestnikowi przygotowania zawodowego dorosłych przysługują dwa dni wolne za każde 30 dni kalendarzowych). Za okres, w którym wypłacane jest stypendium, zasiłek nie przysługuje.

Czy stypendium przysługuje także w czasie niezdolności do pracy?

Tak. Bezrobotny zachowuje prawo do stypendium za okres udokumentowanej niezdolności do pracy. Niezdolność tę należy udokumentować zaświadczeniem lekarskim, albo wydrukiem zaświadczenia lekarskiego (nie dotyczy to bezrobotnych odbywających leczenie w zakładzie lecznictwa odwykowego). Bezrobotny ma obowiązek zawiadomić powiatowy urząd pracy o niezdolności do pracy w terminie 2 dni od dnia wystawienia zaświadczenia i dostarczyć do powiatowego urzędu pracy w terminie 7 dni.

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Pożyczka na utworzenie stanowiska pracy dla bezrobotnego, w tym bezrobotnego skierowanego przez powiatowy urząd pracy

Czym jest pożyczka na utworzenie stanowiska pracy dla bezrobotnego, w tym bezrobotnego skierowanego przez powiatowy urząd pracy?

Pożyczka na utworzenie stanowiska pracy są to zwrotne środki niskooprocentowane, z przeznaczeniem na utworzenia stanowiska pracy dla bezrobotnego, w tym bezrobotnego skierowanego przez powiatowy urząd pracy. Pożyczkę można uzyskać w ramach Programu pn. "Pierwszy biznes - Wsparcie w starcie II", realizowanego przez Bank Gospodarstwa Krajowego.

Kto może otrzymać pożyczkę na utworzenie stanowiska pracy?

Pożyczkę na utworzenie stanowiska pracy może otrzymać:
  • podmiot prowadzący działalność gospodarczą,
  • niepubliczna szkoła i niepubliczne przedszkole, o których mowa w Ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. nr 256, poz. 2572, z późn. zm.),
  • żłobek lub klub dziecięcy tworzone i prowadzone przez osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, o których mowa w przepisach o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3,
  • osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, zamieszkująca lub mająca siedzibę na terytorium RP, będąca posiadaczem gospodarstwa rolnego w rozumieniu Ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1381, z późn. zm.) lub prowadząca dział specjalny produkcji rolnej, o którym mowa w Ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) lub w Ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), zatrudniająca w okresie ostatnich sześciu miesięcy, w każdym miesiącu, co najmniej jednego pracownika w pełnym wymiarze czasu pracy.
Pożyczka może zostać udzielona, jeśli wnioskodawca:
  • nie zalega ze spłatą rat pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej oraz pożyczki na utworzenie stanowiska pracy,
  • nie zalega z opłacaniem należnych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, oraz z opłacaniem innych danin publicznych,
  • nie był karany w okresie 2 lat przed dniem złożenia wniosku o pożyczkę za przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu.

W jaki sposób można uzyskać pożyczkę?

Ubiegający się o pożyczkę na utworzenie stanowiska pracy składa do pośrednika finansowego wniosek o udzielenie pożyczki, który zawiera m. in. kosztorys przedsięwzięcia dotyczący tworzonego stanowiska pracy oraz proponowaną formę zabezpieczenia spłaty wnioskowanej pożyczki.

W przypadku tworzenia stanowiska pracy dla bezrobotnego skierowanego przez powiatowy urząd pracy, wnioskodawca musi dołączyć opinię powiatowego urzędu pracy, pod kątem dostępności zarejestrowanych w danym urzędzie pracy bezrobotnych posiadających kwalifikacje niezbędne do wykonywania pracy na planowanym do utworzenia stanowisku pracy.

Pożyczka na utworzenie stanowiska pracy udzielana jest na podstawie umowy zawartej między pożyczkobiorcą i pośrednikiem finansowym.

Kryteria przyznawanej pożyczki

Pożyczka na utworzenie stanowiska pracy może być przyznana do wysokości 6-krotnego przeciętnego wynagrodzenia.

Podstawą oprocentowania pożyczki jest stopa redyskonta weksli w wysokości 0,25 stopy. Okres spłaty pożyczki wynosi 3 lat.

Wsparcie w formie pożyczki stanowi pomoc de minimis i jest udzielane zgodnie z warunkami dopuszczalności tej pomocy.

Obowiązki pożyczkobiorcy

Pożyczkobiorca jest zobowiązany dokonać zwrotu niespłaconej kwoty pożyczki na utworzenie stanowiska pracy wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia otrzymania pożyczki, w terminie 6 miesięcy od dnia wezwania do jej zwrotu, jeżeli zatrudniał na utworzonym stanowisku pracy bezrobotnego, w tym bezrobotnego skierowanego z powiatowego urzędu pracy, przez okres krótszy niż 12 miesięcy albo naruszył inne warunki umowy. Zwrot niespłaconej kwoty pożyczki podlega zwiększeniu o kwotę uzyskanej korzyści wynikającej z różnicy oprocentowania spłaconej części pożyczki w stosunku do oprocentowania równego stopie referencyjnej obliczonej zgodnie z metodologią określoną w Komunikacie Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych (Dz. Urz. UE C 14 z 19.01.2008, str. 6).

W przypadku gdy pożyczkobiorca w okresie od 12 do 36 miesiąca, liczonego od pierwszego miesiąca, w którym zatrudniał bezrobotnego, w tym bezrobotnego skierowanego z powiatowego urzędu pracy, zlikwiduje utworzone stanowisko pracy, spłaca pozostały do spłaty kapitał pożyczki na utworzenie stanowiska pracy wraz z odsetkami równymi stopie referencyjnej obliczonej zgodnie z metodologią określoną w Komunikacie Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych, naliczonymi od dnia likwidacji utworzonego stanowiska pracy, zgodnie z terminami przyjętymi w harmonogramie spłaty pożyczki.

Gdzie można ubiegać się o przyznanie pożyczki na utworzenie stanowiska pracy?

Na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy została zawarta umowa między Ministrem Pracy i Polityki Społecznej oraz Prezesem Banku Gospodarstwa Krajowego w zakresie realizacji programu pożyczkowego pn. "Pierwszy biznes - Wsparcie w starcie II".

Program ma charakter ogólnopolski i realizowany jest na terenie całego kraju. W tym celu Bank Gospodarstwa Krajowego, pełniący funkcję koordynatora realizacji pożyczek dokonał wybór pośredników finansowych, którzy udzielają pożyczek w ramach Programu.

Szczegółowe informacje dotyczące wybranych pośrednikach finansowych są dostępne na stronie internetowej Banku Gospodarstwa Krajowego www.bgk.pl oraz w powiatowych urzędach pracy.

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Refundacja z Funduszu Pracy wynagrodzeń młodocianych pracowników

Pracodawca, który zatrudnia pracowników młodocianych w celu przygotowania zawodowego, może uzyskać refundację wypłaconych im wynagrodzeń oraz opłaconych od tych wynagrodzeń składek na ubezpieczenia społeczne.

O refundację wynagrodzeń młodocianych i składek na ubezpieczenia społeczne od tych wynagrodzeń może się ubiegać pracodawca, który zamierza zatrudnić młodocianych, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:
  1. chce zatrudnić ich w zawodach określonych w wykazie zawodów ogłaszanym w wojewódzkim dzienniku urzędowym,
  2. spełnia warunki (pracodawca, osoba prowadząca w jego imieniu zakład pracy lub osoba u niego zatrudniona) do prowadzenia przygotowania zawodowego w zakresie wymagań zawodowych i pedagogicznych określonych w przepisach regulujących odbywanie przygotowania zawodowego.
Wniosek o zawarcie umowy dotyczącej refundowania pracodawcy kosztów wynagrodzeń i opłacanych od nich składek z tytułu zatrudniania pracowników młodocianych powinien być złożony w Wojewódzkiej Komendzie OHP właściwej ze względu na miejsce odbywania przez młodocianego przygotowania zawodowego.

Wniosek o zawarcie umowy dotyczący młodocianych, którzy dokształcają się w formach szkolnych, pracodawca lub w jego imieniu organizacja zrzeszająca pracodawców może złożyć w Centrum Edukacji I Pracy Młodzieży w terminie od 1 stycznia do 15 listopada każdego roku. Natomiast wniosek o zawarcie umowy dotyczący młodocianych, którzy nie dokształcają się w formach szkolnych, może być składany w innych terminach ogłaszanych przez centrum edukacji w jego siedzibie.

Pracodawca otrzymujący refundację musi zobowiązać się do zatrudniania na podstawie umowy o pracę wszystkich młodocianych finansowanych z Funduszu Pracy przez 6 miesięcy po zakończeniu przygotowania zawodowego.

Wzory wniosków kierowanych do centrum edukacji oraz umowy o refundację zostały zamieszczone w załącznikach do rozporządzenia w sprawie refundowania ze środków Funduszu Pracy wynagrodzeń wypłacanych młodocianym pracownikom.

Przepisy określają ścisłe limity w zakresie liczby młodocianych, którzy mogą być objęci refundacją. I tak, wniosek o zawarcie umowy może dotyczyć:
  1. nie więcej niż trzech młodocianych, jeżeli pracodawca zatrudnia wyłącznie młodocianych,
  2. młodocianych w liczbie nieprzekraczającej trzykrotnej liczby zatrudnionych pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy na czas nieokreślony niebędących młodocianymi.
Wysokość refundacji jest określona w przepisach. Zwrot  środków na jednego pracownika młodocianego nie może przekroczyć wysokości wynagrodzenia młodocianego ustalonego w przepisach oraz opłacanych od tego wynagrodzenia składek na ubezpieczenia społeczne finansowanych przez pracodawcę.

Młodocianemu w okresie nauki zawodu przysługuje wynagrodzenie obliczane w stosunku procentowym do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w poprzednim kwartale, obowiązujące od pierwszego dnia następnego miesiąca po ogłoszeniu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wysokości tego wynagrodzenia.

Wynagrodzenie młodocianych jest zatem zmienne.
  • w pierwszym roku nauki nie mniej niż 8% przeciętnego wynagrodzenia,
  • w drugim roku nauki nie mniej niż 9% przeciętnego wynagrodzenia,
  • w trzecim roku nauki nie mniej niż 10% przeciętnego wynagrodzenia.
W przypadku przyuczenia do wykonywania określonej pracy – nie mniej niż 7% przeciętnego wynagrodzenia.

Młodociani zatrudnieni w celu przygotowania zawodowego pozostają w stosunku pracy. Obowiązkowo podlegają ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu. Pracodawca opłaca również  składkę na ubezpieczenie wypadkowe.

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Zwolnienie z opłacania składki na Fundusz Pracy oraz składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za zatrudnionych bezrobotnych do 30 roku życia

Jaki jest cel zwolnienia z odprowadzania składki na Fundusz Pracy oraz składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za zatrudnione przez pracodawcę osoby do 30 roku życia skierowane przez urząd pracy?

Celem zwolnienia ze składki na Fundusz Pracy oraz składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za zatrudnione osoby do 30 roku życia skierowane z urzędu pracy jest zachęcenie pracodawców do oferowania miejsc pracy bezrobotnym w tej grupie wiekowej i ułatwienie młodym osobom wejścia na rynek pracy.

Kogo należy zatrudnić, aby otrzymać zwolnienie z ponoszenia kosztów składki na Fundusz Pracy oraz kosztów składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych?

Zwolnienie z odprowadzania składki na Fundusz Pracy oraz składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przysługuje w przypadku zatrudnienia każdego młodego człowieka, który jako bezrobotny został skierowany do pracy przez urząd pracy i w momencie skierowania nie ukończył 30 roku życia.

Kto może otrzymać zwolnienie z ponoszenia kosztów składki na Fundusz Pracy oraz składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za zatrudnienie bezrobotnych do 30 roku życia i co zyskuje pracodawca?

Zwolnienie z opłacania składki na Fundusz Pracy oraz składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przysługuje pracodawcom i innym jednostkom organizacyjnym, które zatrudnią skierowanego przez urząd pracy młodego człowieka na podstawie umowy o pracę.

Zwolnienie z opłacania składki na Fundusz Pracy oraz składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych obejmuje okres 12 miesięcy, począwszy od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy o pracę, za skierowanych zatrudnionych bezrobotnych.

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Grant na utworzenie stanowiska pracy zdalnej

Jaki jest główny cel grantu na utworzenie stanowiska pracy zdalnej?

Celem jest pomoc pracodawcy utworzeniu miejsca pracy dla bezrobotnych powracających na rynek pracy po przerwie związanej z wychowaniem dziecka lub sprawowaniem opieki nad osobą zależną zależną oraz bezrobotnych opiekunów osoby niepełnosprawnej.

Kogo można zatrudnić na zasadach pracy zdalnej?

Na stanowisku finansowanym z grantu na utworzenie stanowiska pracy zdalnej może być zatrudniony:
  1. skierowany przez urząd pracy bezrobotny rodzic wychowujący co najmniej jedno dziecko w wieku do 6 lat, który w okresie 3 lat przed rejestracją w urzędzie pracy zrezygnował z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej ze względu na wychowywanie dziecka;
  2. bezrobotny opiekun osoby zależnej, który w okresie 3 lat przed rejestracją w urzędzie pracy zrezygnował z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej ze względu na sprawowanie opieki nad osobą zależną;
  3. bezrobotny opiekun osoby niepełnosprawnej.

Kto może otrzymać grant na utworzenie stanowiska pracy zdalnej?

Grant może otrzymać pracodawca albo przedsiębiorca.

Grant nie może zostać przyznany na utworzenie stanowiska pracy dla bezrobotnego, który jest osobą bliską:
  • małżonkiem pracodawcy lub przedsiębiorcy;
  • rodzicem pracodawcy lub przedsiębiorcy;
  • rodzeństwem pracodawcy lub przedsiębiorcy;
  • dzieckiem własnym lub przysposobionym: pracodawcy lub przedsiębiorcy, małżonka pracodawcy lub przedsiębiorcy, rodzeństwa pracodawcy lub przedsiębiorcy.

Co zyskują pracodawcy i jakie warunki muszą spełnić aby otrzymać grant na utworzenie stanowiska pracy zdalnej?

Pracodawca albo przedsiębiorca może otrzymać z Funduszu Pracy grant na utworzenie stanowiska pracy zdalnej wypłacany z góry w wysokości do 6-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dniu zawarcia umowy, za każdego skierowanego bezrobotnego.
W przypadku zatrudnienia skierowanego bezrobotnego opiekuna osoby niepełnosprawnej pracodawca albo przedsiębiorca może otrzymać ww. grant w wysokości do 12-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dniu zawarcia umowy.

Pracodawca albo przedsiębiorca są obowiązani, stosownie do zawartej umowy, do utrzymania zatrudnienia skierowanego bezrobotnego przez okres:
  • 12 miesięcy w pełnym wymiarze czasu pracy lub
  • 18 miesięcy w wymiarze ½ etatu.
Jeśli pracodawca / przedsiębiorca nie w pełni wywiąże się z utrzymania w zatrudnieniu osoby skierowanej przez urząd pracy, ma obowiązek zwrócić grant w wysokości proporcjonalnej do okresu przez,  który nie wywiązał się z obowiązku utrzymania zatrudnienia skierowanego bezrobotnego. W przypadku gdy grant będzie wykorzystany niezgodnie z umową lub nie zostanie wykorzystany - zwrot następuje w pełnej wysokości.

Grant na utworzenie stanowiska pracy zdalnej jest przyznawany zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

W jaki sposób starać się o przyznanie grantu na utworzenie stanowiska pracy zdalnej?

Przyznanie grantu na utworzenie stanowiska pracy zdalnej następuje na podstawie umowy między starostą a pracodawcą albo przedsiębiorcą.

Pracodawca albo przedsiębiorca będący beneficjentem pomocy w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej do zawieranej umowy musi dołączyć zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis, w zakresie określonym w art. 37 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy oraz informacje określone w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 2a powołanej wyżej ustawy, przedkładane na wymaganym formularzu. Limit pomocy de minimis stanowi równowartość 200 tys. euro w okresie trzech kolejnych lat obrotowych.

Obowiązki pracodawcy

Niewywiązanie się z warunków umowy, czy też wykorzystanie grantu niezgodnie z umową lub jego niewykorzystanie powoduje obowiązek zwrotu grantu wraz z odsetkami ustawowymi. Odsetki naliczane są od dnia otrzymania grantu.

Dodatkowe informacje

Na stronie internetowej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów znajdują się m.in.:

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Pożyczka szkoleniowa

Czym jest pożyczka szkoleniowa i kto może się o nią ubiegać?

Pożyczka szkoleniowa jest to nieoprocentowana pożyczka udzielona przez powiatowy urząd pracy (starostę) z Funduszu Pracy na sfinansowanie kosztów szkolenia osobie bezrobotnej i poszukującej pracy, zwiększająca szanse na podjęcie lub utrzymanie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej. Kwota udzielanej pożyczki nie może przekroczyć 4-krotności przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu podpisania umowy.

Z pożyczki szkoleniowej może skorzystać zarejestrowana w urzędzie pracy:
  • osoba bezrobotna,
  • osoba poszukująca pracy:
    • będąca w okresie wypowiedzenia stosunku pracy lub stosunku służbowego, z winy pracodawcy,
    • pracująca u pracodawcy w stanie upadłości lub likwidacji,
    • otrzymująca świadczenia socjalne na urlopie górniczym lub górniczy zasiłek socjalny,
    • uczestnicząca w indywidualnym programie integracji lub zajęciach Centrum Integracji Społecznej,
    • będąca żołnierzem rezerwy,
    • pobierająca rentę szkoleniową,
    • pobierająca świadczenie szkoleniowe wypłacane przez pracodawcę,
    • będąca domownikiem lub małżonkiem rolnika, szukającym pracy poza rolnictwem i podlegająca ubezpieczeniu społecznemu,
  • pracująca w wieku 45 lat i powyżej.
Decyzję o udzieleniu pożyczki szkoleniowej podejmuje starosta (urząd pracy) w oparciu o ustalenia indywidualnego planu działania.

Jak długo można spłacać pożyczkę szkoleniową?

Okres spłaty pożyczki szkoleniowej nie może przekroczyć 18 miesięcy od ustalonego w umowie dnia zakończenia szkolenia.

Co należy zrobić, żeby otrzymać pożyczkę szkoleniową?

Bezrobotny/ poszukujący pracy, aby otrzymać pożyczkę szkoleniową powinien do właściwego powiatowego urzędu pracy złożyć:
  • wniosek o udzielenie pożyczki szkoleniowej wraz z uzasadnieniem,
  • inne wymagane przez urząd pracy dokumenty, w tym: oświadczenie, że szkolenie finansowane z pożyczki umożliwi podjęcie lub utrzymanie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej.

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Trójstronne umowy szkoleniowe

Czym są trójstronne umowy szkoleniowe?

Trójstronne umowy szkoleniowe to umowy zawierane na wniosek pracodawcy przez starostę z pracodawcą i instytucją szkoleniową. W umowach pracodawcy deklarują zatrudnienie bezrobotnego po odbytym szkoleniu.

Kto może być przeszkolony pod potrzeby pracodawcy?

Skierowanie na szkolenie w ramach umowy trójstronnej może dostać zarejestrowana w urzędzie pracy:
  • osoba bezrobotna,
  • osoba poszukująca pracy:
    • będąca w okresie wypowiedzenia stosunku pracy lub stosunku służbowego, z winy pracodawcy,
    • pracująca u pracodawcy w stanie upadłości lub likwidacji,
    • otrzymująca świadczenia socjalne na urlopie górniczym lub górniczy zasiłek socjalny,
    • uczestnicząca w indywidualnym programie integracji lub zajęciach Centrum Integracji Społecznej,
    • będąca żołnierzem rezerwy,
    • pobierająca rentę szkoleniową,
    • pobierająca świadczenie szkoleniowe wypłacane przez pracodawcę,
    • będąca domownikiem lub małżonkiem rolnika, szukającym pracy poza rolnictwem i podlegasz ubezpieczeniu społecznemu,
    • będąca cudzoziemcem, m.in. obywatelem państwa należącego do Unii Europejskiej lub państwa, które zawarło odpowiednie umowy ze Wspólnotą Europejską; uchodźcą; osoba posiadającą zezwolenie na pobyt stały, osiedlenie się,
  • pracująca w wieku 45 lat i powyżej.

W jaki sposób można ubiegać się o podpisanie trójstronnej umowy szkoleniowej?

Pracodawca zainteresowany zamówieniem szkolenia dostosowanego do jego potrzeb, składa w powiatowym urzędzie pracy właściwym ze względu na siedzibę pracodawcy albo miejsce prowadzenia działalności, wniosek zawierający:
  • nazwę pracodawcy, adres siedziby i miejsce prowadzenia działalności;
  • oznaczenie przeważającego rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej według Polskiej Klasyfikacji Działalności;
  • wskazanie pożądanego poziomu i rodzaju wykształcenia lub kwalifikacji kandydatów na szkolenie;
  • wskazanie zakresu umiejętności, uprawnień, kwalifikacji do uzyskania w wyniku szkolenia;
  • wskazanie liczby uczestników szkolenia.
Wniosek zawierać może także wskazanie preferowanego realizatora szkolenia, terminu i miejsca realizacji. Do wniosku pracodawca dołącza:
  • zobowiązanie do zatrudnienia bezrobotnych skierowanych na szkolenie na okres co najmniej 6 miesięcy w trakcie lub po ukończeniu szkolenia lub po zdaniu egzaminu, jeśli został przeprowadzony;
  • zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis.

Jakie są korzyści z podpisania trójstronnej umowy szkoleniowej?

W umowach ujęte są w szczególności umiejętności i kwalifikacje wymagane od kandydatów do pracy, które są uwzględniane w programie szkolenia finansowanego przez powiatowy urząd pracy z Funduszu Pracy.

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Refundacja składek na ubezpieczenia społeczne za bezrobotnych do 30 roku życia

Jaki jest główny cel refundacji kosztów poniesionych na składki na ubezpieczenia społeczne za bezrobotnych do 30 roku życia?

Celem refundacji kosztów poniesionych na składki na ubezpieczenia społeczne za bezrobotnych do 30 roku życia jest zachęcenie pracodawców do zatrudniania bezrobotnych w tej grupie wiekowej i ułatwienie wejścia na rynek pracy młodym osobom bez doświadczenia zawodowego.

Kogo należy zatrudnić, aby otrzymać refundację kosztów poniesionych na składki na ubezpieczenia społeczne za bezrobotnych do 30 roku życia?

Refundacja może być przyznana za zatrudnienie skierowanego do pracy (przez urząd pracy) bezrobotnego do 30 roku życia, który podjął to zatrudnienie po raz pierwszy w życiu i zaplanowano tę formę pomocy w indywidualnym planie działania.

Kto może otrzymać refundację kosztów poniesionych na składki na ubezpieczenia społeczne za bezrobotnych do 30 roku życia i co zyskuje pracodawca?

Refundację kosztów poniesionych na składki na ubezpieczenia społeczne za bezrobotnych do 30 roku życia może otrzymać pracodawca przez okres do 12 miesięcy w wysokości nie przekraczającej 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie.

Refundacja jest przyznawana zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

W jaki sposób starać się o przyznanie refundacji kosztów poniesionych na składki na ubezpieczenia społeczne za bezrobotnych do 30 roku życia?

Przyznanie refundacji kosztów poniesionych na składki na ubezpieczenia społeczne odbywa się na podstawie umowy między starostą a pracodawcą.

Pracodawca będący beneficjentem pomocy w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej do zawieranej umowy musi dołączyć zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis, w zakresie określonym w art. 37 tej ustawy oraz informacje określone w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 2a powołanej wyżej ustawy, przedkładane na wymaganym formularzu. Limit pomocy de minimis stanowi równowartość 200 tys. euro w okresie trzech kolejnych lat obrotowych.

Jakie są obowiązki pracodawcy, któremu przyznano refundację kosztów poniesionych na składki na ubezpieczenia społeczne za bezrobotnych do 30 roku życia?

Pracodawca jest obowiązany do dalszego zatrudniania skierowanego bezrobotnego przez okres 6 miesięcy po zakończeniu okresu refundacji po rygorem zwrotu otrzymanych środków wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od całości kwoty otrzymanych środków..

Dodatkowe informacje

Na stronie internetowej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów znajdują się m.in.:

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Zwolnienie z opłacania składki na Fundusz Pracy za zatrudnione osoby powyżej 50 roku życia

Jaki jest cel zwolnienia z odprowadzania składki na Fundusz Pracy za zatrudnione przez pracodawcę osoby powyżej 50 roku życia?

Celem zwolnienia ze składki na Fundusz Pracy za zatrudnione osoby powyżej 50 roku życia jest zachęcenie pracodawców do oferowania miejsc pracy bezrobotnym w tej grupie wiekowej.

Kogo należy zatrudnić, aby otrzymać zwolnienie z ponoszenia  kosztów składki na Fundusz Pracy?

Zwolnienie z odprowadzania składki na Fundusz Pracy przysługuje:
  • przez okres 12 miesięcy, począwszy od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy o pracę, za osoby zatrudnione, które ukończyły 50 rok życia i w okresie 30 dniu przed zatrudnieniem pozostawały w ewidencji bezrobotnych powiatowego urzędu pracy;
  • za osoby, które ukończyły co najmniej 55 lat ( w przypadku kobiet) i 60 ( w przypadku mężczyzn).

Kto może otrzymać zwolnienie z ponoszenia kosztów składki na Fundusz Pracy za zatrudnienie osób powyżej 50 roku życia i co zyskuje pracodawca?

Zwolnienie z opłacania składki na Fundusz Pracy przysługuje pracodawcom i innym jednostkom organizacyjnym, które zatrudnią skierowane przez urząd pracy osoby powyżej 50 roku życia na podstawie umowy o pracę. 

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Dofinansowanie wynagrodzenia za zatrudnienie bezrobotnego w wieku 50+

Jaki jest główny cel dofinansowania wynagrodzenia za zatrudnienie bezrobotnego, który ukończył 50 rok życia i kto może je otrzymać?

Celem dofinansowania pracodawcy wynagrodzenia za zatrudnienie bezrobotnego, który ukończył 50 rok życia jest zachęcenie pracodawców do zatrudniania bezrobotnych w tej grupie wiekowej.

Dofinansowanie może otrzymać pracodawca albo przedsiębiorca.

Co zyskują pracodawcy otrzymujący dofinansowanie wynagrodzenia za zatrudnienie bezrobotnego w wieku 50 lat i więcej i jakie warunki muszą spełnić?

Dofinansowanie wynagrodzenia bezrobotnego w wieku 50 lat i więcej skierowanego przez urząd pracy przysługuje przez okres:
  • 12 miesięcy w przypadku bezrobotnych w wieku 50 lat - 60 lat,
  • 24 miesięcy w przypadku bezrobotnych, którzy ukończyli 60 lat.
Wysokość dofinansowania wynosi maksymalnie do 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie.

Pracodawca lub przedsiębiorca są obowiązani do dalszego zatrudniania skierowanego bezrobotnego po zakończeniu dofinansowania przez okres równy co najmniej połowie okresu dofinansowania, tj.:
  • przez okres 6 miesięcy w przypadku 12-miesięcznego dofinansowania wynagrodzenia osób w wieku 50-60 lat;
  • przez okres 12 miesięcy w przypadku 24-miesięcznego dofinansowania wynagrodzenia osób w wieku powyżej 60 lat.
Dofinansowanie wynagrodzenia za zatrudnienie bezrobotnego, który ukończył 50 rok życia jest udzielane zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

W jaki sposób starać się o przyznanie dofinansowania wynagrodzenia za zatrudnienie bezrobotnego, który ukończył 50 rok życia?

Przyznanie dofinansowania wynagrodzenia za zatrudnienie bezrobotnego odbywa się na podstawie umowy między starostą a pracodawcą lub przedsiębiorcą.

Beneficjent pomocy w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej do zawieranej umowy musi dołączyć zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis, w zakresie określonym w art. 37 tej ustawy oraz informacje określone w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 2a powołanej wyżej ustawy, przedkładane na wymaganym formularzu. Limit pomocy de minimis stanowi równowartość 200 tys. euro w okresie trzech kolejnych lat obrotowych.

Obowiązki pracodawcy

W przypadku nieutrzymania zatrudnienia skierowanego bezrobotnego w okresie przysługiwania dofinansowania wynagrodzenia lub też rezygnacji z dalszego zatrudnienia po zakończeniu dofinansowania - pracodawca lub przedsiębiorca są obowiązani do zwrotu wszystkich otrzymanych środków wraz z odsetkami ustawowymi.

Dodatkowe informacje

Na stronie internetowej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów znajdują się m.in.:

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Bon zatrudnieniowy

Co to jest bon zatrudnieniowy dla bezrobotnego do 30 roku życia?

Bon zatrudnieniowy stanowi gwarancję zrefundowania pracodawcy części kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne w związku z zatrudnieniem bezrobotnego posiadacza bonu.

Celem tego instrumentu aktywizacyjnego jest zachęcenie młodych bezrobotnych do samodzielnego podejmowania działań zmierzających do uzyskania zatrudnienia.

Jakie są warunki przyznania bezrobotnemu bonu zatrudnieniowego?

Przyznanie bonu musi być ujęte w indywidualnym planie działania. Bon zatrudnieniowy może być przyznany zarejestrowanej osobie bezrobotnej w wieku do 30 roku życia, która znalazła pracodawcę chętnego zatrudnić ją na okres 18 miesięcy.

Bon zatrudnieniowy przyznawany jest na wniosek bezrobotnego. Termin ważności bonu określa starosta, ustalając czas na znalezienie pracodawcy.

Co zyskują pracodawcy zatrudniający bezrobotnych w ramach bonu zatrudnieniowego?

W ramach bonu zatrudnieniowego pracodawca otrzymuje refundację części kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne za zatrudnionego bezrobotnego w wysokości zasiłku dla bezrobotnych, przez okres pierwszych 12 miesięcy zatrudnienia.

Refundacja części kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne za zatrudnionego bezrobotnego jest przyznawana zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

W jaki sposób starać się o przyjęcie do pracy bezrobotnego w ramach bonu zatrudnieniowego?

Wstępnym krokiem zmierzającym do zatrudnienia bezrobotnego posiadacza bonu jest złożenie deklaracji zawierającej zobowiązanie do zatrudnienia go przez okres 18 miesięcy.

Realizacja bonu zatrudnieniowego następuje na podstawie umowy między starostą a pracodawcą.

Beneficjent pomocy w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej do zawieranej umowy musi dołączyć zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis, w zakresie określonym w art. 37 tej ustawy oraz informacje określone w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 2a powołanej wyżej ustawy, przedkładane na wymaganym formularzu. Limit pomocy de minimis stanowi równowartość 200 tys. euro w okresie trzech kolejnych lat obrotowych.

Jakie są obowiązki pracodawcy zatrudniającego posiadacza bonu zatrudnieniowego?

Po podpisaniu umowy skierowany przez urząd pracy młody człowiek podejmuje zatrudnienie u pracodawcy w ustalonym terminie.

W przypadku niewywiązania się z obowiązku zatrudniania posiadacza bonu przez okres 18 miesięcy, pracodawca zwraca całość lub część uzyskanej refundacji (zależnie od momentu zwolnienia). Wyjątek stanowi zwolnienie z pracy z inicjatywy posiadacza bonu lub z jego winy.

Dodatkowe informacje

Na stronie internetowej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów znajdują się m.in.:

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Jednorazowa refundacja składek na ubezpieczenia społeczne

Jaki jest cel jednorazowej refundacji składek na ubezpieczenia społeczne?

Celem refundacji składek na ubezpieczenia społeczne jest wsparcie osób mających trudności z wejściem lub powrotem na rynek pracy.

Kogo należy zatrudnić, aby móc ubiegać się o jednorazową refundację składek na ubezpieczenia społeczne?

Pracodawca może ubiegać się o jednorazową refundację składek w przypadku każdego bezrobotnego przyjętego ze skierowania powiatowego urzędu pracy dla którego zaplanowano tę formę pomocy w indywidualnym planie działania.

Kto może otrzymać jednorazową refundację kosztów składek na ubezpieczenia społeczne?

Wsparcie może otrzymać każdy pracodawca.

Co zyskują pracodawcy i jakie warunki muszą spełnić aby otrzymać jednorazową refundację składek na ubezpieczenia społeczne?

Refundacja składek na ubezpieczenia społeczne w związku z zatrudnieniem bezrobotnego skierowanego przez urząd pracy może nastąpić w przypadku, gdy:
  • pracodawca zatrudniał skierowanego bezrobotnego w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej 12 miesięcy oraz
  • po upływie 12 miesięcy zatrudnienia skierowany bezrobotny jest nadal zatrudniony.
Wysokość jednorazowo refundowanych składek na ubezpieczenia społeczne nie może przekroczyć 300% wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dniu spełnienia przez pracodawcę ww. warunków.

W jaki sposób starać się o przyznanie jednorazowej refundacji składek na ubezpieczenia społeczne?

Pracodawca musi złożyć wniosek o zawarcie umowy na jednorazowe refundowanie poniesionych kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego.

Do wniosku o jednorazową refundację składek na ubezpieczenie społeczne pracodawca musi dołączyć oświadczenie o niezaleganiu z wypłacaniem wynagrodzeń pracownikom oraz z opłacaniem należnych składek.

Pracodawca będący beneficjentem pomocy w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej do wniosku musi dołączyć zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis, w zakresie określonym w art. 37 tej ustawy oraz informacje określone w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 2a powołanej wyżej ustawy, przedkładane na wymaganym formularzu. Limit pomocy de minimis stanowi równowartość 200 tys. euro w okresie trzech kolejnych lat obrotowych.

Jednorazowa refundacja kwoty opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego realizowana jest na podstawie umowy ze starostą.

Dodatkowe informacje

Na stronie internetowej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów znajdują się m.in.:

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Przygotowanie zawodowe dorosłych

Czym jest przygotowanie zawodowe dorosłych?

Przygotowanie zawodowe dorosłych to instrument aktywizacji zawodowej, który może odbywać się w dwóch formach:
  • praktycznej nauki zawodu dorosłych – umożliwiającej przystąpienie do egzaminu zawodowego lub egzaminu czeladniczego,
  • przyuczenia do pracy dorosłych – mającego na celu zdobycie wybranych kwalifikacji zawodowych lub umiejętności, niezbędnych do wykonywania określonych zadań zawodowych, właściwych dla zawodu występującego w klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy.

Kogo dotyczy?

Przygotowanie zawodowe dorosłych dotyczy osób bezrobotnych i osób poszukujących pracy które:
  • otrzymują świadczenie socjalne przysługujące na urlopie górniczym lub górniczy zasiłek socjalny,
  • uczestniczą w zajęciach w centrum integracji społecznej lub indywidualnym programie integracji, o którym mowa w przepisach o pomocy społecznej,
  • są żołnierzami rezerwy,
  • pobierają rentę szkoleniową,
  • pobierają świadczenie szkoleniowe
w celu uzyskania przez nich kwalifikacji lub umiejętności zawodowych.

Ile może trwać?

  • praktyczna nauka zawodu dorosłych – od 6 miesięcy do 12 miesięcy,
  • przyuczenie do pracy dorosłych – od 3 miesięcy do 6 miesięcy.

W jaki sposób można skorzystać z tej formy wsparcia?

Przygotowanie zawodowe dorosłych może realizować każdy pracodawca, który spełni określone warunki:
  1. zaoferuje program przygotowania zawodowego w formie przyuczenia do pracy lub w formie praktycznej nauki zawodu,
  2. wyznaczy opiekuna uczestnika przygotowania zawodowego dorosłych.
Opiekun uczestnika przyuczenia do pracy dorosłych musi mieć co najmniej:
  • wykształcenie średnie,
  • umiejętności kształtowane w trakcie przyuczenia,
  • roczne doświadczenie w wykonywaniu zadań z zakresu nadzoru nad pracownikami, stażystami lub praktykantami.
W przypadku realizacji praktycznej nauki zawodu dorosłych opiekun musi posiadać kwalifikacje instruktora praktycznej nauki zawodu (tak jak w przypadku kształcenia pracowników młodocianych).

Pracodawca zainteresowany utworzeniem miejsca przygotowania zawodowego dorosłych, składa odpowiedni wniosek w Powiatowym Urzędzie Pracy. Przed złożeniem wniosku, należy zapoznać się z regulaminem ubiegania się o tę formę wsparcia, obowiązującym w wybranym Urzędzie Pracy.

W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku przez Powiatowy Urząd Pracy, następuje podpisanie umowy w sprawie realizacji przygotowania zawodowego dorosłych zawieranej między starostą a pracodawcą lub między starostą, pracodawcą i instytucją szkoleniową, wpisaną do rejestru prowadzonego przez wojewódzki urząd pracy w której zawarte będą informacje dotyczące programu, według którego będzie realizowane przygotowanie zawodowe dorosłych.

Jakich korzyści dostarcza?

Pracodawca może otrzymać refundację wydatków poniesionych na każdego uczestnika w wysokości określonej w umowie, maksymalnie do wysokości 2% przeciętnego wynagrodzenia za każdy pełny miesiąc realizacji programu, głównie na:
  • materiały i surowce,
  • eksploatację maszyn i urządzeń,
  • odzież roboczą,
  • posiłki regeneracyjne i inne środki niezbędne do realizacji programu przygotowania zawodowego dorosłych.
Na podstawie zawartej umowy, Pracodawcy przysługuje jednorazowa premia za każdy pełny miesiąc przygotowania zawodowego dorosłych każdego uczestnika, jeżeli ukończy program pomyślnie zdanym egzaminem.

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Stypendium z tytułu podjęcia dalszej nauki

Kto może otrzymać stypendium z tytułu podjęcia dalszej nauki?

Stypendium z tytułu podjęcia dalszej nauki może otrzymać osoba, która:
  1. jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna w powiatowym urzędzie pracy i
  2. jest osobą bez kwalifikacji zawodowych i
  3. w okresie 12 miesięcy od dnia zarejestrowania podjęła dalszą naukę:
  • w szkole ponadpodstawowej dla dorosłych (będącej szkołą publiczną lub niepubliczną o uprawnieniach szkoły publicznej), albo
  • w szkole wyższej, gdzie studiuje w formie studiów niestacjonarnych (wieczorowe lub zaoczne).
Uwaga! Stypendium przysługuje pod warunkiem nieprzekroczenia wysokości dochodu na osobę w rodzinie, uprawniającego do świadczeń z pomocy społecznej.

Jak długo można otrzymywać stypendium z tytułu podjęcia dalszej nauki?

Stypendium można otrzymywać przez okres 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia nauki.

Uwaga! Starosta może podjąć decyzję o kontynuacji wypłacania stypendium do momentu ukończenia nauki zgodnie z programem nauczania.

Wysokość stypendium to 100% zasiłku dla bezrobotnych.

Uwaga! Stypendium można kontynuować jeżeli podjęło się pracę, ale zasiłek w tym przypadku zostanie zmniejszony do 20 % zasiłku dla bezrobotnych.

Co należy zrobić, żeby uzyskać stypendium z tytułu dalszej nauki?

Osoba zainteresowana otrzymaniem stypendium, powinna złożyć wniosek w powiatowym urzędzie pracy, w którym jest zarejestrowana.

Uwaga! Żeby otrzymać stypendium należy dostarczyć do urzędu pracy zaświadczenie wystawione przez szkołę lub sporządzić samodzielne oświadczenie o podjęciu lub kontynuowaniu nauki.

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Trójstronne umowy szkoleniowe

Czym są trójstronne umowy szkoleniowe?

Trójstronne umowy szkoleniowe to umowy zawierane na wniosek pracodawcy przez starostę z pracodawcą i instytucją szkoleniową. W umowach pracodawcy deklarują zatrudnienie bezrobotnego po odbytym szkoleniu.

Kto może być przeszkolony pod potrzeby pracodawcy?

Skierowanie na szkolenie w ramach umowy trójstronnej może dostać zarejestrowana w urzędzie pracy:
  • osoba bezrobotna,
  • osoba poszukująca pracy:
    • będąca w okresie wypowiedzenia stosunku pracy lub stosunku służbowego, z winy pracodawcy,
    • pracująca u pracodawcy w stanie upadłości lub likwidacji,
    • otrzymująca świadczenia socjalne na urlopie górniczym lub górniczy zasiłek socjalny,
    • uczestnicząca w indywidualnym programie integracji lub zajęciach Centrum Integracji Społecznej,
    • będąca żołnierzem rezerwy,
    • pobierająca rentę szkoleniową,
    • pobierająca świadczenie szkoleniowe wypłacane przez pracodawcę,
    • będąca domownikiem lub małżonkiem rolnika, szukającym pracy poza rolnictwem i podlegasz ubezpieczeniu społecznemu,
    • będąca cudzoziemcem, m.in. obywatelem państwa należącego do Unii Europejskiej lub państwa, które zawarło odpowiednie umowy ze Wspólnotą Europejską; uchodźcą; osoba posiadającą zezwolenie na pobyt stały, osiedlenie się,
  • pracująca w wieku 45 lat i powyżej.

W jaki sposób osoba bezrobotna może wziąć udział w szkoleniu realizowanym na podstawie trójstronnej umowy szkoleniowej?

  • Urząd pracy może zaoferować osobie bezrobotnej udział w szkoleniu realizowanym w ramach trójstronnej umowy szkoleniowej.
  • Osoba bezrobotna może sama znaleźć pracodawcę zainteresowanego zatrudnieniem jej po odbytym szkoleniu, pracodawca ten może w takiej sytuacji podpisać trójstronną umowę szkoleniową.

Jakie są korzyści z podpisania trójstronnej umowy szkoleniowej?

Osoba bezrobotna uczestnicząc w szkoleniu realizowanym na podstawie trójstronnej umowy szkoleniowej zdobywa nowe kompetencje i kwalifikacje przydatne przede wszystkim do podjęcia pracy na konkretnych stanowiskach pracy. Po ukończonym szkoleniu osoba ta podejmuje pracę u pracodawcy, który podpisał trójstronną umowę szkoleniową.

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Dofinansowanie podjęcia działalności na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych

Czym jest dofinansowanie podjęcia działalności na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych?

Dofinansowanie podjęcia działalności na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych, tj. jednorazowe środki na założenie spółdzielni socjalnej lub przystąpienie do spółdzielni socjalnej to forma wsparcia udzielana bezrobotnym, absolwentom CIS, absolwentom KIS lub niepozostającym w zatrudnieniu lub niewykonującym innej pracy zarobkowej, którzy chcą stworzyć spółdzielnię socjalną lub przystąpić do działającej spółdzielni socjalnej.

Kto może otrzymać dofinansowanie podjęcia działalności na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych?

Dofinansowanie podjęcia działalności na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych może być przyznane:
  • bezrobotnemu,
  • absolwentowi CIS,
  • absolwentowi KIS,
  • poszukującemu pracy niepozostającemu w zatrudnieniu lub niewykonującemu innej pracy zarobkowej opiekunowi osoby niepełnosprawnej, z wyłączeniem opiekunów osoby niepełnosprawnej pobierających świadczenie pielęgnacyjne lub specjalny zasiłek opiekuńczy na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, lub zasiłek dla opiekuna na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, zwanemu dalej „opiekunem",
  • poszukującemu pracy niepozostającemu w zatrudnieniu lub niewykonującemu innej pracy zarobkowej, zwanemu dalej „poszukującym pracy".
Uwaga: Poszukujący pracy, podobnie jak bezrobotny, musi być zarejestrowany w powiatowym urzędzie pracy.

W jakiej wysokości środki można otrzymać?

Jednorazowe środki na założenie lub przystąpienie do istniejącej spółdzielni socjalnej w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związanych z podjęciem tej działalności, mogą być przyznane w wysokości nie wyższej niż 6-krotność przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka założyciela lub na jednego członka przystępującego do spółdzielni socjalnej po jej założeniu.

Umowa o jednorazowe środki na założenie lub przystąpienie do spółdzielni socjalnej

Przyznanie środków na założenie lub przystąpienie do istniejącej spółdzielni socjalnej jest dokonywane na podstawie umowy zawartej przez starostę (działającego w jego imieniu dyrektora powiatowego urzędu pracy) z bezrobotnym/absolwentem CIS/absolwentem KIS/opiekunem/poszukującym pracy.
Przyznane bezrobotnemu/absolwentowi CIS/absolwentowi KIS/opiekunowi/ poszukującemu pracy środki z Funduszu Pracy na założenie lub przystąpienie do spółdzielni socjalnej stanowią pomoc de minimis dla spółdzielni socjalnej w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji (UE) Nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie zastosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24 grudnia 2013, str. 1).
Podstawowym obowiązkiem osoby, która otrzymała środki na założenie lub przystąpienie do spółdzielni socjalnej jest członkostwo w spółdzielni socjalnej przez okres co najmniej 12 miesięcy.

Wniosek o przyznanie jednorazowych środków na założenie spółdzielni socjalnej lub na przystąpienie do spółdzielni socjalnej

Wniosek o przyznanie jednorazowych środków na założenie spółdzielni socjalnej lub na przystąpienie do istniejącej spółdzielni socjalnej może być uwzględniony, jeżeli jest kompletny i prawidłowo sporządzony, a starosta dysponuje środkami na jego sfinansowanie.
  1. Wniosek o przyznanie jednorazowych środków na założenie spółdzielni socjalnej zawiera  m.in.:
    • kwotę wnioskowanych środków,
    • rodzaj działalności gospodarczej, którą  ma prowadzić zakładana spółdzielnia socjalna,
    • kalkulację kosztów związanych z podjęciem działalności, źródła ich finansowania,
    • szczegółową specyfikację wydatków do poniesienia w ramach wnioskowanych środków,
    • proponowaną formę zabezpieczenia zwrotu środków.
  2. Wniosek o przyznanie jednorazowych środków na przystąpienie do spółdzielni socjalnej zawiera m.in.:
    • kwotę wnioskowanych środków,
    • informację o przeznaczeniu wnioskowanych środków zgodnie z celem przystąpienia do spółdzielni socjalnej,
    • szczegółową specyfikację wydatków do poniesienia w ramach wnioskowanych środków,
    • proponowaną formę zabezpieczenia zwrotu środków.
  3. Szczegółowe warunki, jakie muszą spełnić ubiegający się o jednorazowe środki na założenie lub przystąpienie do spółdzielni socjalnej określa rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 września 2018 r. w sprawie przyznawania środków na podjęcie działalności na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych, utworzenie stanowiska pracy oraz na finansowanie kosztów wynagrodzenia skierowanej osoby w spółdzielni socjalnej (Dz. U. poz. 1859)
  4. O uwzględnieniu lub odmowie uwzględnienia wniosku o przyznanie środków na założenie lub przystąpienie do spółdzielni socjalnej starosta powiadamia bezrobotnego/absolwenta CIS/absolwenta KIS/ opiekuna/ poszukującego pracy, w formie pisemnej, w terminie 30 dni od dnia złożenia kompletnego wniosku. W przypadku nieuwzględnienia wniosku starosta podaje przyczynę odmowy.

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Pożyczka na podjęcie działalności gospodarczej

Czym jest pożyczka na podjęcie działalności gospodarczej?

Pożyczka na podjęcie działalności gospodarczej to niskooprocentowane środki zwrotne na podjęcie działalności gospodarczej przyznawane bezrobotnym, poszukującym pracy opiekunom osób niepełnosprawnych oraz ludziom młodym.

Pożyczkę można uzyskać w ramach programu pn. „Pierwszy biznes - Wsparcie w starcie II", realizowanego przez Bank Gospodarstwa Krajowego.

Kto może otrzymać pożyczkę na podjęcie działalności gospodarczej?

Pożyczkę na podjęcie działalności gospodarczej może otrzymać:
bezrobotny, 

  • poszukujący pracy absolwent szkoły lub uczelni wyższej (studiów pierwszego stopnia, drugiego stopnia, jednolitych studiów magisterskich) w okresie 48 miesięcy od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania tytułu zawodowego, 
  • student ostatniego roku studiów pierwszego stopnia, drugiego stopnia, jednolitych studiów magisterskich, 
  • poszukujący pracy opiekun osoby niepełnosprawnej, z wyłączeniem opiekunów osoby niepełnosprawnej pobierających świadczenie pielęgnacyjne lub specjalny zasiłek opiekuńczy na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, lub zasiłek dla opiekuna na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów.   

Pożyczka może zostać udzielona, jeśli wnioskodawca:

  • nie jest zatrudniony oraz nie wykonuje innej pracy zarobkowej,
  • nie prowadził działalności gospodarczej w okresie ostatnich 12 miesięcy przed dniem złożenia wniosku o pożyczkę,
  • nie był karany w okresie ostatnich 2 lat przed dniem złożenia wniosku o pożyczkę za przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu.

W jakiej wysokości środki można otrzymać?

Pożyczka na podjęcie działalności gospodarczej może być udzielona w wysokości nie wyższej niż 20-krotność przeciętnego wynagrodzenia.

Podstawą oprocentowania pożyczki jest stopa redyskonta weksli w wysokości 0,25 stopy. Okres spłaty pożyczki wynosi maksymalnie 7 lat, z możliwością karencji w spłacie pożyczki. Okres karencji nie może być dłuższy niż 12 miesięcy i jest wliczany do okresu pożyczkowego.

Co należy zrobić, aby otrzymać pożyczkę?

Osoba ubiegająca się o pożyczkę na podjęcie działalności gospodarczej składa do pośrednika finansowanego wniosek o udzielenie pożyczki, który zawiera w szczególności: opis przedsięwzięcia, sposób wydatkowania kwoty wnioskowanej pożyczki, przewidywane źródło pozyskiwania środków na jej spłatę, informację o planowanym miejscu prowadzenia działalności oraz proponowaną formę zabezpieczenia spłaty wnioskowanej pożyczki.

Do wniosku o udzielenie pożyczki wnioskodawca dołącza m.in:

  • zaświadczenie z powiatowego urzędu pracy potwierdzające posiadanie statusu bezrobotnego – dotyczy bezrobotnych,
  • zaświadczenie z powiatowego urzędu pracy potwierdzające posiadanie statusu poszukującego pracy – dotyczy absolwentów oraz opiekunów osoby niepełnosprawnej,
  • kopię odpisu dyplomu lub zaświadczenie o uzyskanym wykształceniu – dotyczy absolwentów szkół lub uczelni,
  • zaświadczenie z wyższej uczelni o kontynuacji nauki na ostatnim roku studiów – dotyczy studentów ostatniego roku studiów,
  • kopię orzeczenia o niepełnosprawności osoby, nad którą sprawowana jest opieka – dotyczy opiekunów osoby niepełnosprawnej.

Pożyczka na podjęcie działalności gospodarczej udzielana jest na podstawie umowy zawartej między wnioskodawcą i pośrednikiem finansowym.

Wsparcie w formie pożyczki stanowi pomoc de minimis i jest udzielane zgodnie z warunkami dopuszczalności tej pomocy.

Bezpłatne usługi doradcze i szkoleniowe dla osób ubiegających się o pożyczkę i dla pożyczkobiorców

Osoby ubiegające się o pożyczkę mogą skorzystać z bezpłatnych usług doradczych i szkoleniowych w zakresie przedsiębiorczości, obejmujących m.in. sporządzanie opisu i kosztorysu przedsięwzięcia.

Pożyczkobiorcy również mogą skorzystać z bezpłatnych usług doradczych i szkoleniowych, w szczególności w zakresie zakładania działalności gospodarczej, form opodatkowania planowanej działalności gospodarczej, prowadzenia księgowości.

Dodatkowe informacje w tym zakresie można uzyskać u pośrednika finansowego.

Obowiązki wynikające z umowy o pożyczkę na podjęcie działalności gospodarczej

Do podstawowych obowiązków osoby, która otrzymała pożyczkę na podjęcie działalności gospodarczej należy:

  • rozliczenie udzielonej pożyczki,
  • prowadzenie działalności gospodarczej przez minimum 12 miesięcy (i niezawieszanie działalności gospodarczej w tym okresie).

Konsekwencje nieprowadzenia działalności gospodarczej przez wymagany okres:

  • okres krótszy niż 12 miesięcy – pożyczkobiorca obowiązany jest dokonać zwrotu niespłaconej kwoty pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia otrzymania pożyczki oraz kwoty uzyskanej korzyści wynikającej z różnicy oprocentowania spłaconej części pożyczki w stosunku do oprocentowania równego stopie referencyjnej obliczonej zgodnie z metodologią określoną w Komunikacie Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych (Dz.Urz. UE C 14 z 19.01.2008, str. 6) obowiązującego w dniu otrzymania pożyczki,
  • okres powyżej 12 miesięcy, ale krótszy niż 36 miesięcy – pożyczkobiorca spłaca pozostały do spłaty kapitał pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej z podwyższonym oprocentowaniem (równym stopie referencyjnej obliczonej zgodnie z metodologią określoną w Komunikacie Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych), naliczonym od dnia zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej.

Dodatkowe uprawnienia przysługujące pożyczkobiorcy

Osoba, która korzysta z pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej, może również otrzymać pożyczkę na utworzenie stanowiska pracy. Udzielenie pożyczki na utworzenie stanowiska pracy może nastąpić nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od dnia rozpoczęcia spłaty pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej.

Pożyczkobiorca korzystający jednocześnie z pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej i pożyczki na utworzenie stanowiska pracy dla bezrobotnego skierowanego przez powiatowy urząd pracy może ubiegać się o umorzenie pożyczki na utworzenie pierwszego stanowiska pracy, jeżeli utrzyma to stanowisko przez minimum 12 miesięcy. Kwota podlegająca+ umorzeniu nie może przekroczyć kwoty pozostałej do spłaty pożyczki na utworzenie pierwszego stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego wraz z należnymi odsetkami.

Gdzie można ubiegać się o przyznanie pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej?

Minister Pracy i Polityki Społecznej zawarł umowę z Prezesem Banku Gospodarstwa Krajowego na realizację programu pożyczkowego pn. "Pierwszy biznes - Wsparcie w starcie II".

Program realizowany jest na terenie całego kraju. Bank Gospodarstwa Krajowego, pełniący funkcję koordynatora realizacji pożyczek, dokonał wyboru pośredników finansowych, którzy udzielają pożyczek oraz zapewniają usługi doradztwa i szkoleń. Szczegółowe informacje dotyczące wybranych pośredników finansowych są dostępne na stronie internetowej Banku Gospodarstwa Krajowego w opisie programu „Pierwszy biznes – wsparcie w starcie II": www.wsparciewstarcie.bgk.pl.

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Refundacja kosztów opieki nad dzieckiem do lat 6 lub osobą zależną

Zwrot kosztów opieki nad dzieckiem to możliwość zrefundowania – po wcześniejszym udokumentowaniu – części kosztów poniesionych w związku z opieką nad:
  1. dzieckiem lub dziećmi do lat sześciu (a w przypadku gdy jest to dziecko niepełnosprawne do lat siedmiu) albo
  2. osobą zależną, czyli taką, która ze względu na stan zdrowia lub wiek wymaga stałej opieki i jest połączona więzami rodzinnymi, powinowactwem lub zamieszkuje we wspólnym gospodarstwie domowym z osobą bezrobotną.

Osoby uprawione do ubiegania się o zwrot kosztów opieki

O refundację możesz ubiegać się, jeśli spełnisz poniższe warunki:
  1. jesteś osobą bezrobotną i wychowujesz  co najmniej jedno dziecko do lat sześciu (a w przypadku gdy jest to dziecko niepełnosprawne do lat siedmiu) albo opiekujesz się osobą zależną,
  2. podejmiesz zatrudnienie albo inną pracę zarobkową,
  3. zostaniesz skierowany na staż, przygotowanie zawodowe dorosłych lub szkolenie,
  4. Twoje miesięczne przychody nie przekroczą minimalnego wynagrodzenia.

Okres przysługiwania zwrotu kosztów opieki

  1. jeśli podejmiesz zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, zwrot kosztów będziesz mógł otrzymywać przez okres do 6 miesięcy,
  2. jeśli zostaniesz skierowany na staż, przygotowanie zawodowe dorosłych lub szkolenie, zwrot kosztów opieki nad dzieckiem będziesz mógł otrzymywać przez cały okres ich trwania.

Formalności związane z uzyskaniem zwrotu kosztów opieki

Jeśli chciałbyś ubiegać się o refundację kosztów opieki nad dzieckiem, powinieneś złożyć we właściwym powiatowym urzędzie pracy wniosek wraz z załącznikami, które potwierdzą, jakie koszty poniosłeś (np. faktura z przedszkola)

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Zwrot kosztów przejazdu i zakwaterowania

Osoby uprawnione do zwrotu kosztów przejazdu

Ze zwrotu kosztów przejazdu będziesz mógł skorzystać, jeżeli:
  1. na podstawie skierowania urzędu podejmiesz zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, przygotowanie zawodowe dorosłych, staż bądź zostaniesz skierowany na zajęcia z zakresu poradnictwa zawodowego,
  2. uzyskasz wynagrodzenie lub inny przychód w wysokości nieprzekraczającej 200% minimalnego wynagrodzenia za pracę. 

Osoby uprawnione do zwrotu kosztów zakwaterowania

Będziesz mógł otrzymać zwrot kosztów zakwaterowania ze środków Funduszu Pracy, jeżeli:
  1. na podstawie skierowania powiatowego urzędu pracy podejmiesz zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, staż, przygotowanie zawodowe dorosłych poza miejscem zamieszkania;
  2. w miejscowości, do której czas przejazdu i powrotu do miejsca stałego zamieszkania środkami transportu zbiorowego wynosi łącznie ponad trzy godziny dziennie;
  3. zamieszkasz w hotelu lub wynajętym mieszkaniu w miejscowości lub pobliżu miejscowości, w której będziesz zatrudniony lub będziesz wykonywać inną pracę zarobkową, odbywać staż lub przygotowanie zawodowe dorosłych;
  4. uzyskasz wynagrodzenie lub inny przychód w wysokości nieprzekraczającej 200% minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w miesiącu, za który jest dokonywany zwrot kosztów zakwaterowania.

Okres przysługiwania zwrotu kosztów przejazdu oraz zwrotu kosztów zakwaterowania

Zwrot kosztów przejazdu / zwrot kosztów zakwaterowania możesz otrzymywać maksymalnie przez 12 miesięcy lub przez okres odbywania stażu, przygotowania zawodowego dorosłych, zajęć z zakresu poradnictwa zawodowego.

Formalności związane z uzyskaniem zwrotu kosztów przejazdu oraz zwrotu kosztów zakwaterowania

Aby otrzymać zwrot kosztów przejazdu / zwrot kosztów zakwaterowania, powinieneś złożyć wniosek we właściwym powiatowym urzędzie pracy.

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Bon zatrudnieniowy

Co to jest bon zatrudnieniowy dla bezrobotnego do 30 roku życia?

Bon zatrudnieniowy stanowi gwarancję zrefundowania pracodawcy części kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne w związku z zatrudnieniem bezrobotnego posiadacza bonu.

Jakie są warunki przyznania bezrobotnemu bonu zatrudnieniowego?

Jeżeli jesteś: osobą bezrobotną zarejestrowaną w wieku do 30 roku życia oraz znalazłeś pracodawcę chętnego zatrudnić Cię na okres 18 miesięcy to możesz złożyć w urzędzie pracy wniosek o bon zatrudnieniowy.

Jednocześnie przyznanie wsparcia jest uzależnione od indywidualnego planu działania ustalonego z Twoim doradcą w urzędzie pracy.

Podstawa prawna

Показать »
Print Drukuj

Jednorazowa refundacja kosztów z tytułu składek ZUS

Показать »